تسلسل

چهره ی بدنم را ناخوانا می پندارند ! تقدمی برای حقیقت نیست همه در آشوب واقعیت ها برده ی تسلیم ایم و رفتار مان را برای بقا تنظیم می کنیم . و نیک فهمیدم عصاره اراده ما تصاحب قدرت است وگرنه سازش ، نهایت توانایی می شود

احساسم سایه ایی در پای روشنایی نگاهت شده است . حرف هایم می میرد اگر به تو نگویم .... از زندگی فقط تسلیم را فهمیده ام! بیا؛ تا لحظه را جشن بگیرم ....

ذره ای دل ، مبتلا به شوق دارم که پریشان رحم است . گرداگرد هوس می چرخم و می نالم . سامانی برای رهایی نمی یابم حسرت برم که عمر حرام غم های تهی شد